แองคิโรซอรัส

แองคิโลซอรัส

ชื่อวิทยาศาสตร์   : Ankylosaurus (แองคิโลซอรัส)
วงค์                     : Ankylosauridae
ยุค                      : ครีเตเชียส
ประเภท               : กินพืช

แองคิโลซอรัส ( Ankylosaurus) เป็นไดโนเสาร์ที่ใหญ่ที่สุดในสกุล แองคิโลซอรัส ( ankylosaurid) อาศัยอยู่ในยุคครีเตเชียส ในทวีปอเมริกาเหนือ โครงกระดูกของ แองคิโลซอรัส ยังไม่สมบูรณ์ แองคิโลซอรัส เป็นไดโนเสาร์ที่มีลักษณะในแบบสกุล แองคิดรซอร์ที่มีน้ำหนักตัวหนักมีเกราะแข็งหุ้มทั่วทั้งตัว และมีลูกตุ้มขนาดใหญ่(ลักษณะคล้ายกับรังผึ้ง)สำหรับไว้ป้องกันตัวจากนักล่าในยุคนั้นอย่าง ไทรันโนซอรัส และ ทาร์โบซอรัส ที่บริเวณหาง

ลูกตุ้มขนาดใหญ่ของ 

    แองคิโลซอรัส เป็นส่วนกระดูกที่ยื่นออกมาจากหาง โดยมีกระดูกสันหลังส่วนบริเวณหางข้อที่เจ็ดรองรับน้ำหนักทั้งหมด มีเส้นเอ็นหนาติดกับกระดูกสันหลังส่วนหาง เส้นเอ็นเหล่านี้คล้ายกับกระดูกและไม่ยืดหยุ่นมากให้กำลังได้ดีที่จะส่งไปถึงปลายหาง จากการศึกษาพบว่าลูกบิดหางขนาดใหญ่ ของมันส่งผมกระทบร้ายแรงต่อกระดูกของไดโนเสาร์กินเนื้อที่จู่โจมมันอย่างนักล่าขนาดใหญ่เช่น ไทรันโนซอรัส ให้กระดูกหักได้ แต่ยังไม่ทราบว่าหางที่ใช้ในการป้องกัน ต่อสู้ หรือการเกี้ยวพาราศรี ตัวเมีย แต่ความคิดอย่างหลังไม่เป็นที่น่าเชื่อสักเท่าไหร่

อีกัวโนดอน

อีกัวโนดอน( Iguanodon)

ชื่อทางวิทยาศาสตร์  Iguanodon(อิกัวโนดอน)

วงค์                          Seranoda

ยุค                           ครีเตเชียสและจูราสสิค

ประเภท                    กินพีช

อิกัวโนดอน ( Iguanodon) เป็นสิ่งมีชีวิตสกุลหนึ่งในกลุ่มของไดโนเสาร์กินพีช  มีขาหลังใหญ่และแข็งแรง ค้นพบซากดึกดำบรรพ์ในปลายยุคจูราสสิคและต้นยุคครีเตเชียส (ประมาณ 135 ถึง 110 ล้านปีมาแล้ว) ในพื้นที่กว้างใหญ่ตั้งแต่ทวีแยุโรป ไปจนถึงตอนเหนือของทวีปแอฟฟาริกา และเอเชียตะวันออก

กิเดียน แมนเทล แพทย์และนักธรณีวิทยาชาวอังกฤษ ค้นพบอิกัวโนดอนเมื่อ พ.ศ 2365 (ค.ศ. 1822) นับเป็นไดโนเสาร์ชนิดแรก ๆ ที่พบ และมีรายงานทางวิทยาศาสตร์เผยแพร่ในสามปีต่อมา ที่ตั้งชื่อว่าอิกัวโนดอนเพราะฟันของมันคล้ายกับฟันของอิกัวน่า และเป็นหลักฐานชิ้นแรกที่แสดงว่าไดโนเสาร์พัฒนามาจากสัตว์เลื้อยคลาน

อิกัวโนดอนเป็นสิ่งมีชีวิตสกุลที่มีขนาดใหญ่และพบกระจัดกระจายอยู่เป็นบริเวณกว้างมากที่สุดเมื่อเทียบกับสิ่งมีชีวิตวงศ์เดียวกัน ลำตัวของมันยาวกว่า 10 เมตร เมื่อยืดตัวขึ้นจะมีความสูง 5 เมตร หนัก 4-5 ตัน สันนิษฐานว่าอิกัวโนดอนเคลื่อนที่โดยใช้ขาทั้ง 4 ขา แต่ก็อาจเดินได้โดยใช้เพียงสองขา มือที่ขาหน้าของอิกัวโนดอนมี 5 นิ้ว หัวแม่มือแข็งแรงและชี้ขึ้นตั้งฉากกับฝ่ามือ ซากดึกดำบรรพ์และรอยเท้าที่พบทำให้เชื่อว่าอิกัวโนดอนมักอยู่กันเป็นฝูง

สเตโกซอรัส

สเตโกซอรัส (Stegosaurus)

ชื่่อทางวิทยาศาสตร์   : Stegosaurus (สเตโกซอรัส)

วงศ์                          :  Stegosauridae

ยุค                            :  ปลายยุคจูราสสิค

ประเภท                     : กินพืช

สเตโกซอรัส (Stegosaurus) สเตโกซอรัส (กิ้งก่ามีหลังคา) เป็นไดโนเสาร์ กินพืชจำพวกสะโพกนก (Ornithischia) ที่มีเกราะป้องกันตัวจำพวกแรกๆ

สเตโก หมายถึงแผงหนามแบนๆเหมือนใบไม้ที่อยู่บนแนวกระดูกสันหลังของมัน เนื่องจากแผงหนามที่โผล่ออกมาสองแถวนี้เอง มันจึงได้ชื่อว่า สเตโกซอรัส แถวแผงหนามนี้มีอยู่ตลอดหลังตั้งแต่หัวจรดหาง สูง 60-80 เซนติเมตร สามารถกางและหุบได้ด้วยกล้ามเนื้อที่อยู่ตรงแนวกระดูกปลายหางของมันยังมีหนามแหลมเหมือนหอกติดอยู่อีกดเวย เมื่อไดโนเสาร์กินเนื้อเข้ามาใกล้ มันจะแกว่งหางไปรอบๆเพื่อป้องกันตัว สเตโกซอรัสเดินสี่ขา ภายในปากด้านหน้าไม่มีฟัน มันจึงเลือกกินเฉพาะยอดใบไม้อ่อนนิ่ม ถ้าเทียบกับขนาดตัวแล้ว มันเคลื่อนไหวค่อนข้างเชื่องข้า สมองก็ค่อนข้างเล็ก จึงคาดว่ามันอาจไม่ฉลาด

มีลักษณะโดดเด่น มีขาหน้าสั้น และปากเล็ก มีแผ่นเกล็ดเรียงบนหลังยาวไปจนถึงปลายหางแผ่นเกล็ดนี้มีไว้ขู่ศัตรูโดดสูบฉีดเลืดไปที่เกล็ด ซึ่งสันนิษฐานว่ามันมีเส้นเลือดเป็นจำนวนมากในบริเวณนี้ และแผ่นกระดูกนี้ไม่ได้มีไว้สำหรับป้องกันตัว แต่มีไว้เพื่อช่วยในการควบคุมอุณหภูมิของร่างกาย นอกจากนี้มันยังหนามแหลมที่ปลายหาง ซึ่งเอาไว้ป้องกันตัวจากไดโนเสาร์กินเนื้อในยุคนั้นได้ดี อย่าง อัลโลซอรัส

รูปร่างดูน่ากลัวแต่สมองมันเล็กกว่าถั่วเขียวและหนักไม่ถึง 70 กรัม ลำตัวยาว 9 เมตรหนัก 2-3 ตันอาศัยอยู่ยุคจูแรสซิก 170-130 ล้านปี

ไทรเซราทอปส์

ไทรเซราทอปส์ (Triceratops)

   ชื่อทางวิทยาศาสตร์  :  Triceratops (ไทรเซราทอปส์)

        วงศ์                          :  Ceratopsians    
        ยุคสมัย                    :  ปลายยุคครีเทเชียสราว 68-65 ล้านปี
        ประเภท                    :  กินพืช

   ไทรเซราทอปส์ ( triceratops) เป็นไดโนเสาร์ ที่มีชีวิตอยู่ในปลายยุคครีเทเชียสราว 68-65 ล้านปี มันเป็น1ในชนิดไดโนเสาร์สุดท้าย ไทรเซราทอปส์เป็นไดโนเสาร์ขนาดใหญ่หนักราว 6-8 ตัน และยาวได้กว่า6-10เมตร 

   โดยทั่วไปแล้วไทรเซราทอปส์จะกินเฟริน สนซึ่งเป็นพืชเนื้อหยาบมันมีจะงอยปากคล้ายนกแก้วไว้ตัดพืช และมันจะกลืนหินไปในกระเพาะเพื่อบดอาหารหินนี้เรียกว่า แกสโตริท ไทรเซราทอปส์มีวิถีชีวิตคล้ายแรดอยู่รวมเป็นฝูงเล็มอาหารเมื่อถูกคุกคามจากนักล่า เช่น ไทรันโนซอรัส จะหันหน้าเป็นวงกลมให้ตัวอ่อนแอและเด็กอยู่ในวงล้อม หากศัตรูเข้ามาทางใดจะพุ่งชนด้วยแรงชนกว่า 6 ตัน 

        ไทรเซราทอปส์มีเขา3เขาอยู่บนหัวเขาแรกยาว 20 เซนติเมตรอยู่เหนือจมูก ส่วน2เขาหลังอยู่ที่ตายาวราว 1 เมตรแทงเพียงครั้งเดียวอาจถึงตาย บางตัวเขาอาจยาวกว่า 2 เมตร แต่ด้วยพละกำลังและขนาดเป็น 2 เท่าของช้างนักล่าส่วนใหญ่จึงไม่ค่อยโจมตีมัน แต่มันมีจุดอ่อนที่แผงคอทำให้มันมองหลังไม่ดีแต่หากโจมตีข้างหน้าสถานการจะกลับกัน ไทรเซราทอปส์กินค่อนข้างมากเฉลี่ยถึง 500 กิโลกรัม มันมีชื่อเสียงพอๆ กับที-เร็กซ์และมักเห็นภาพมันเข้าปะทะกับที-เร็กซ์ทำให้เจ้า 3 เขาตัวนี้ได้คำขนานนามว่า คู่ปรับแห่งราชาไดโนเสาร์ นอกจากนี้มันยังเป็นพระเอกในการ์ตูนญี่ปุ่นเรื่องไดโนคิง (DINOSAUR KING) อีกด้วย ไทรเซราทอปส์มีชื่อเต็มว่า ไทรเอราทอปส์ ฮอริดัส 

เทอราโนดอน

เทอราโนดอน (Pteranodon)

               ชื่อทางวิทยาศาตร์   :  Pteranodon (เทอราโนดอน)

          วงศ์                          :  เทอร์โรซอ

          ยุคสมัย                     :  ปรายยุคครีเตเชียส

          ประเภท                    :   กินเนื้อ

ลักษณะทั่วไป: ในบรรดาเทอโรซอร์ เทอราโนดอนนับว่ามีชื่อเสียงมากที่สุด ส่วนใหญ่มันจะอาศัยอยู่บริเวณหน้าผาริมฝั่งทะเลและจับปลากินเป็นอาหาร แต่บางครั้งก็บินไกลออกไปในทะเลเพื่อหาปลาบ้างเช่นกัน ใต้คางของมันมีถุงใช้สำหรับเก็บปลา มันจับินเรี่ยเหนือน้ำ ใช้สายตาอันเฉียบแหลม เมื่อเห็นปลาก็จับกินด้วยงอยปากยาว เทอโรดอนไม่มีฟัน แต่มีขากรรไกรที่แข็งแรง ทำให้มันกินปลาได้ง่ายด้านหลังหัวของมันมีหงอนแหบม ตุวผู้มีหงอนใหญ่กว่าตัวเมีย หงอนนี้ช่วยในการรักษาสมดุลของร่างกายและจับทิศทางเวลาที่มันโผบินไปมาบนท้องฟ้า

  เทอราโนดอน ไม่ใช่นกยักษ์ แต่เป็นสัตว์เลื้อยคลายบินได้ที่ได้รับความนิยม และเป็นที่รู้จักสูงสุดในหมู่เด็กๆ หรือผู้ที่ชื่นชอบไดโนเสาร์ในฐานะของจ้าวเวหาแห่งยุคครีเทเชียส เทอราโนดอน แม้จะไม่ได้มีขนาดใหญ่ที่สุดในกลุ่มแต่ก็ใหญ่กว่า 7 เมตรเมื่อกางปีกแล้ว ลักษณะเด่นของมันคือ หงอนยาวยื่นออกไปด้านหลังของศีรษะ ทำให้เมื่อนึกถึงไดโนเสาร์ก็มักจะมีภาพจำของเทอราโนดอนขึ้นมาทุกครั้ง

สไปโนซอรัส

สไปโนซอรัส (Spinosaurus)

 ชื่อทางวิทยาศาสตร์   :    Spinosaurus (สไปโนซอรัส)
 วงค์                             :    Siriporn Youngsawad 
 ยุคสมัย                  :     ตอนกลางของยุคครีเตเชียส (100-97 ล้านปี)
 ประเภท                 :     กินเนื้อ
            

       สไปโนซอรัสมีความหมายว่าสัตว์เลื้อยคลานมีแผง ถูกค้นพบครั้งแรกในทะเลทรายสะฮาร่าของอียิปต์ เมื่อปี ค.ศ. 1910 โดยนักบรรพชีวินวิทยาชาวบาวาเรีย นาม เอิร์ล สโตรเมอร์ โดยขุดค้นไปตามชายขอบด้านตะวันออกของระบบแม่น้ำโบราณซึ่งมีหินในชั้นแคมเบรียนก่อตัวเป็นพรมแดนด้านตะวันตก  สไปโนซอรัสเป็นสัตว์กินเนื้อที่เดิน 4 ขาเป็นหลัก ส่วนอาหารนั้นส่วนมากจะเป็นปลา   
     

ลักษณะทั้่วไป
      

    สไปโนซอรัสนั้นมีจุดเด่น คือกระดูกสันหลังสูงเป็นแผ่นคล้ายใบเรือ รูปวงรี มี11ชิ้น ชิ้นที่ยาวที่สุดมีความยาว 1.69 เมตร เชื่อกันว่าใช้ควบคุมอุณหภูมิร่างกาย เนื่องจากถูกค้นพบฟอสซิลในอียิปต์จึงได้สันนิษฐานเช่นนั้น กะโหลกศรีษระมีจะงอยปากแคบที่เต็มไปด้วยฟันรูปกรวย มีหงอนคู่ขนาดเล็กอยู่เหนือดวงตา แขนแข็งแกร่งมี 3นิ้ว สามารถใช้เป็นอาวุธและจับเหยื่อได้ มีความสูง 3 เมตรถ้าเดิน 4 ขา ถ้ายืน 2 ขาจะสูง 3.9-4เมตร มีความยาว 15-18 เมตร โดยฟอสซิลที่สมบูรณ์ที่สุดยาวมีความยาว 15เมตร (ส่วนกะโหลก ยาว 1.75 ม.) น้ำหนัก 23ตัน อาศัยอยู่ใน ทวีปแอฟริกา มีชีวิตอยู่ในตอนกลางของยุคครีเตเชียส (100-97 ล้านปีที่แล้ว)

                                                คาร์ชาโรดอนโทซอรัส คู่แข่ง สไปโนซิรัส

     ในช่วงที่มันอาศัยอยู่ในยุคครีเตเชียสตอนกลาง มันมีคู่แข่งที่สำคัญอย่าง คาร์ชาโรดอนโทซอรัส ที่อาศัยอยู่ยุคเดียวกันที่มีความยาว 13.8 เมตรและเป็นไดโนเสาร์กินเนื้อที่ใหญ่เป็นอันดับ 2 ของโลก สไปโนซอรัสเป็นไดโนเสาร์กินเนื้อที่ใหญ่ที่สุดเป็นอันดับ1ในโลก , มันมีญาติอย่าง  ซูโคไมมัส บารีออนนิกซ์ หลังจากมีการค้นพบขาหลังของสไปโนซอรัสในปี 2014 ก็พบว่าขาหลังของสไปโนซอรัสนั้นสั้นมาก จนไม่มีทางที่จะยืน2ขาได้เหมือนในภาพยนตร์ จูราสสิคปาร์ค 3 ได้ และยังมีการพบว่าเท้าานั้นเป็นผังผืดเหมือนตีนเป็ด ซึ่งไม่เหมาะที่จะวิ่งไล่จับเหยือบนบกได้ ดังนั้นจึงคาดว่าน่าจะมีไว้ใช้ในการว่ายน้ำมากกว่า

กระโดงบนหลังของสไปโนซอรัส เมื่อก่อนนักวิทยาศาสตร์ได้สันนิฐานว่า น่าจะใช้ในการปรับอุณหภูมิของร่างกาย และใช้ในการทรงตัว จึงทำให้มันเป็นสัตว์ที่ตื่นตัวมาก แต่ในปี 2014 นิซาร์ ฮิบรารัม และนักวิทยาศาสตร์ ได้ศึกษากระโดงอย่างละเอียดแล้วว่า กระโดงนั้นมีปริมาณเส้นเลือดน้อยมากจึงไม่สามารถใช้ในการปรับอุณหภูมิ จึงได้สันนิฐานใหม่ว่า กระโดงน่าจะใช้ในการดึงดูดเพศตรงข้ามหรือไม่ก็ใช้ในการข่มขวัญพวกเดียวกันเองหรือนักล่านักล่าที่มีขนาดเล็ก แต่ไม่ใช่กับคาร์ชาโรดอนโทซอรัสที่โตเต็มที่ และได้มีการย้ายชิ้นส่วนกระโดงที่ยาวสุดไปไว้ช่วงท้าย เพื่อเป็นประโยชน์ในการว่ายน้ำด้วย

ไทเเรนโนซอรัส

         ไทแรนโนซอรัส (T-Rax)

ชื่อทางวิทยาศาตร์ : Tyrannosaurus ไทแรนโนซอรัส หรือ ไทรันโนซอรัส
วงค์                    :Tyrannosaurinae
ยุคสมัย               : ครีเทเชียสตอนปลาย
ประเภท               : กินเนื้อ

จำพวกนกนักล่าอย่าง นกอินทรีหรือเหยี่ยว ซึ่งมีชีวิตอยู่ก่อนการสูญพันธุ์ครั้งใหญ่ครั้งที่สามในยุคครีเทเชียส
         ไทแรนโนซอรัสเป็นสัตว์กินเนื้อ เดินสองขา มีกะโหลกศีรษะที่ใหญ่ และเพื่อสร้างความสมดุลมันจึงมีหางที่มีน้ำหนักมาก มีขาหลังที่ใหญ่และทรงพลัง แต่กลับมีขาหน้าขนาดเล็ก มีสองกรงเล็บ ถึงแม้ว่าจะมีไดโนเสาร์กินเนื้อชนิดอื่นที่มีขนาดใหญ่กว่าไทแรนโนซอรัส เรกซ์ แตมันก็มีขนาดใหญ่ที่สุดในไดโนเสาร์วงศ์เดียวกันและเป็นหนึ่งในผู้ล่าที่มีขนาดใหญ่ที่สุดบนพื้นพิภพ วัดความยาวได้ 12.3 ม. สูง 4.6 ม. จากพื้นถึงสะโพก และมีน้ำหนักถึง9-18 ตัน ในยุคสมัยของไทแรนโนซอรัส เรกซ์ที่ยังมีนักล่าขนาดใหญ่ชนิดอื่นๆนั้น ไทแรนโนซอรัส เรกซ์นั้นเป็นนักล่าที่อยู่บนสุดของห่วงโซ่อาหารในทวีปอเมริกาเหนือ เหยื่อของมันเช่น แฮโดรซอร์ และ เซอราทอปเซีย เป็นต้น ถึงแม้ว่าผู้เชี่ยวชาญบางคนเชื่อว่าโดยพื้นฐานแล้วไทแรนโนซอรัส เรกซ์เป็นสัตว์กินซาก การถกเถียงในกรณีของไทแรนโนซอรัสว่าเป็นนักล่าหรือสัตว์กินซากนั้นมีมานานมากแล้วในหมู่การโต้แย้งทางบรรพชีวินวิทยา ปัจจุบัน ทีเร็กซ์นั้นสามารถ ล่าเหยื่อตัวเดียว ล่าเป็นฝูงทั้งครอบครัว และกินซาก

ไทแรนโนซอรัส   เป็นที่รู้จักอย่างกว้างขวางในภาพยนตร์ไซไฟฮอลลีวุดเรื่อง จูราสสิคปาร์ค ภาค1  ในปี ค.ศ. 1993 ด้วยกระเเสตอบรับถาพยนต์ทีดี ทำให้มีผู้ที่สนใจประวัติศาสตร์ไดโนเสาร์เพิ่มมากยิงขึ้นโดยเฉพาะเด็กและเยาวชนที่เกิดความหลงไหลในตัวละครไดโนเสาร์ จึงได้มีการสร้างภาคต่อด้วยภาค2 The Lost World Jurassic Park ในปี ค.ศ. 1997 ภาค3 Jurassic Park 3 และ ภาค4 Jurassic World ในปี ค.ศ. 2515  โดยในภาพยนต์ไทแรนโนซอรัสรับบทเป็นตัวเด่นแทบจะทุกภาค